برتر رایانه بهشهر

فروشگاه اینترنتی

نوشته شده توسط برتررایانه در ساعت 10:34

 

امام زاده آقا سید رضا کنتی

تصویر قدیمی

 

تصویر جدید درحال ساخت

 

 

 

زندگانی آقا سید رضا کنتی

 

بهشهر

بخش بهشهر در قسمت خاوری شهرستان ساری واقع شده است و نام قدیمش اشرف در 25 کیلومتری شمال خاوری ساری و 78 کیلومتری باختر گرگان و 8 کیلومتری جنوب خلیج میانکاله می باشد. حدود و مشخصات آن به شرح زیر است:از طرف شمال خلیج میانکاله،از خاور بخش بندر گز، از جنوب بخش چهاردانگه، از بخش مرکزی ساری.قسمت شمال بخش دشتی است که به خلیج منتهی می شود قسمت جنوبی کوهستانی جنگلی است که بین دشت و دهستان نحکش و شهریاری واقع گردیده است.این بخش از سه دهستان به شرح ذیر است:1.دهستان پنج هزاره دارای 16 آبادی. 2.دهستان کلباد دارای 9 آبادی.  3.دهستان بخکش دارای 20 آبادی.و در سال 1333 هـ.ش بخش بهشهر از شهرستان ساری مجزا و به شهرستان تبدیل گردید. [1]

معرّفی روستای کِنِت[2]

روستای کنت، از جمله روستاهای بسیار کهن، و دارای قدمتی چند صد ساله می باشد، این روستا در قسمت جنوبی بهشهر و  از جادۀ عباس آباد (نزدیک چشمه عمارت) به قسمت جنوبی و کوهستانی که دارای آب و هوای بسیار خوب می باشد به کنت می رسد، و از جمله روستاهایی می باشد که مورد توجه شاه عباسی صفوی و محل عبور کاروانها از روستاهای چهاردانگه ، جاده قدیم دامغان و... به بهشهر بوده است

معرّفی روستای کِنِت[2]

روستای کنت، از جمله روستاهای بسیار کهن، و دارای قدمتی چند صد ساله می باشد، این روستا در قسمت جنوبی بهشهر و  از جادۀ عباس آباد (نزدیک چشمه عمارت) به قسمت جنوبی و کوهستانی که دارای آب و هوای بسیار خوب می باشد به کنت می رسد، و از جمله روستاهایی می باشد که مورد توجه شاه عباسی صفوی و محل عبور کاروانها از روستاهای چهاردانگه ، جاده قدیم دامغان و... به بهشهر بوده است

.

"" کنت "" روستایی رویایی در دل جنگل های بهشهر همراه با حضور اقا رضا کنتی

صبح یک روز زیبای زمستانی ، آسمان آبی و دلی بیقرار که مدت هاست در پی دیدار با طبیعت است و زمان فرصت ها را از او می گیرد   .. آماده برای پرواز ، آماده برای رهایی و چه جایی بهتر از کوهستان که همیشه ایام ماوای آرامش است .. فرصتی دست داد در میانه زندگی ، لحظه ایی غافل شویم از آنچه ناخوشی می نامیم و شاید پی همان نیمه پر لیوان که دوستان مدام یادآور می شوند ..

اینبار مقصد روستای زیبای کنت ( Kenet ) است ، روستایی در میان درختان سر به فلک کشیده و دشت هایی پر از زنبق ، روستایی که به خاطر بقعه متبرکه آقا سید رضا کنتی مشهور است .. در لبه پرتگاهی عظیم مقبره ایی ساختند که ورود به آن عطر اساطیری خاطرات گذشته را در تو زنده می کند .. قبر های چند صد ساله ایی که صدای نسل ها از آن بگوش می آید و عطر خوش گل های فصل که تمام دره را پر کرده است  ..

اعتقاد مردم دیدنی است ، مقبره ای ساخته اند و دخیل ها بسته اند بر در و دیوار .. بسیار گفتند از نظرهایش  ، از کوری که بینا شد ، علیلی که جان گرفت و طفلی که امیدی به جانش نبود .. دخیل نبستم اما ، که گفتم بسیار هستند جز من که نگاهی و نظری را آرزو می کنند ..

نقل می کنند در زمان های قدیم ، روزی شاه عباس صفوی برای شکار آهو به مازندارن آمد و گشت و گذار در میانه جنگل او را به کنت می رساند .. گرسنگی بر او غالب می شود و در میان انبوه جنگل ، کلبه ای می بیند که پیری آنجا نشته است و قرآن می خواند .. از او طلب نان و غذایی می کنند ، پیر گفت فعلا که در بساط چیزی ندارم ،  ساعتی بنشینید تا شیری فراهم آورم و جانی تازه کنید ..

مدتی که نشستند  ، دیدند  که گله آهویی به کلبه پیر مرد آمد و او نیز  از آنان شیر دوشید و به شاه داد .. شاه که این صحنه را دید تحت تاثیر قرار گرفت و دستور می دهد ، از کنت دیگر سرباز نگیرند و جوانان معاف از اجباری می شوند  .. داستان های آقا سید رضا فراوان بود ، اما زمانی برای ماندن نداشتیم .. قول ادامه قصه هایم را از پیر مردی گرفتم که کلاه سبزی داشت و می گفت در این خاک همه سیدند ..

 

کرامات و حکایات

اولاد رسول الله (صل الله علیه و آله) در هر عصر و زمان، به خاطر جدّ بزرگوارشان رسول الله (صل الله علیه و سلم) دارای عظمت، کرامت و بزرگوای می باشند، مرحوم اقا سیّد رضا (رحمة الله) هم از این فیوضات الهی به خاطر داشتن تقوی بی نصیب نبود و ما در این اوراق، به چند نمونه از این آثار اشاره می کنیم:

1. برکت غذای سیّد

در یکی از اقوال آورده اند: روزی یکی از سلاطین[5] به همراه تعدای از درباریان و  سربازان، سر زده به روستای کنت برای زیارت و دیدار سیّد آمده، و از وی در خواست غذا نمودند. سیّد با خونسردی تمام آنها را پذیرا شد، به منزلش آمدند، دیگی به دست گرفته، به طرف صحرا راهی شد، زمانی نگذشت که برگشت، دیدند مقداری شیر برنج درون دیگ است که برای شاه و همراهانش آورده، همراهان شاه خندیدند و گفتند: برای شاه یک چنین غذای ساده ای آوردی؟ سیّد فرمود:  میل نمائید، شاید در عمرتان چنین غذای لذیذی نخورده باشید.آنها غذا را که دیدند گفتند: این فقط غذای چند نفر است و برای همه کافی نیست. سیّد فرمود: ظرف غذایتان را بیاورید و کاری به این کارها نداشته باشید.آنها مقدای غذا گرفته، سر سفره نشسته و خوردند، بعد از سیر شدن، سیّد دیگ غذا را به آنها نشان داد، دیدند از دیگ، غذائی کم نشده و غذا واقعاً لذیذ بود. آری! این گونه افراد، در درگاه الهی دارای مقامی بس عظیم، و غذایشان به مانند مائدۀ آسمانی می باشد.

دیگر از کرامتهای این سیّد جلیل القدر (رحمه الله) یَدِ موسایی است که از وی صادر گردیده است.

2.هیزم و مارها

شاه[6] به سیّد اصرار کرد که باید برای ما هیزمی بیاوری و غرض شاه، فقط اذیّت و آزار سید بود. زمانی که سیّد هیزمها را به شهر (در قنبر آباد کنونی) آورد،[7] هیزمها را به زمین گذاشت، زمانی که شاه و سربازان می خواستند به هیزمها دست بزنند، هیزمها تبدیل به مار می شد، و زمانی که سیّد دست می زد، تبدیل به هیزم  می شد. شاه دید راهی به جز عذر خواهی نمانده، سیّد را به اختیار خود گذاشت و وی هیزمها را به روستا برگرداند.

سادات از نسل ابراهیم خلیل الرحمان (علیه السلام) می باشند، خداوند! چون گوشت و خون ابراهیمی در رگ سادات است، رام کردن حیوانات را به بعضی از سادات به احترام جدّشان عنایت فرمود، همان گونه که به ابراهیم (علیه السلام) و اسماعیل (علیه السلام) عنایت فرمود.

3. گاو وحشی

سید برای خود چند گاو کوهی داشت که فقط برای او رام بودند و وی از شیرشان استفاده می کرد، به نقل بعضی از بزرگان روستا، در حال حاضر از نسل آن گاو بالغ بر 12 یا بیشتر از آن شده، و در ایّامی خاصّ، شبها به کنار قبر سیّد آمده، اوّل صبح آنجا را ترک می کنند.

آورده اند: یکی از شکارچیان به یکی از این گاوها تیر اندازی کرد،تیر به پای گاو اصابت نموده، ولی گاو از دست وی فرار کرد، و شخص مذکور نتوانست آن را شکار کند. آن شخص شکارچی می گفت: نیمه های شب در حال استراحت بودم، متوجّه شدم شخصی با شیء نوک تیز به پای من زده، می گوید: فلانی! چرا گاو مرا زخمی کردی، بلند شو، گاو در فلان مکان زخمی افتاده، برو گاو را صدا بزن، گاو بلند شده می رود، تا صبح این حالت چندین بار برایم تکرار شد، بدنم به لرزه افتاد، من طبق همان آدرسی که آن صدا داده بود رفتم، و گاو را در همان مکان یافتم، و طبق همان سخن، گاو را صدا زدم، دیدم گاو به مثل یک حیوان سالم [مثل اینکه اصلاً زخمی در بدنش نبوده باشد] بلند شد و رفت.

4.آمدن گاوی در کنار حرم

جناب حجه الاسلام سید حاتم احسانی (کنتی) نقل می کرد: در سال 1364 بنده جوانی نورس بودم، برای چراندن گلّه گوسفندان به صحرا آمدم، حول ساعت 8 الی 9 صبح متوجه شدم سگ ما پارس می کند، مشاهده کردم گاو کوهی، که شاخ او 18 خال بود از گوشه ای می آید، خوشحال شدم با خود گفتم: امروز می روم گاو را شکار می کنم، به دنبالش دویدم، دیدم از روی پرچینی بزرگی که نزدیک ما بود از میان آن بدون این که اذیّتی شده باشد می رود من هم دویدم که ضربه ای به او بزنم تا زخمی شود، یکدفه احساس کردم شخصی به من می گوید: «فلانی! این گاو متعلق به آقا سید رضا است» لرزه ای بر اند امم افتاد، ترسیدم، قصد شکار را از سرم بیرون کردم ولی گاو را تعقیب کردم درست آمد روبروی درب ورودی حرم آقا سید رضا، و به بارگاه خیره شد، مردم روستا جمع شدند از جمله «جناب آقای حاج سید حسن هاشمی» که از پیران و بزرگان روستا می باشد آمد، رفت کنار گاو و دستی به پشتش کشید، گاو بدون این که ترسیده باشد، به او اعتنایی نکرد، خوب توجّه کردیم دیدیم از چشمان گاو قطرات اشک جاری می شود، مثل این که دارد با اربابش سخن می گوید، بعد از نیم ساعت گاو یک چرخشی به دور خود گرفت و از کنار سبزه اطراف حرم راهی جنگل گردید.

5.شکار گاو و شکسته شده تفنگ

حسن پور نجف (تفنگ ساز مشهور بهشهری) نقل می کرد: بنده برای شکار به جنگل کِنِت رفتم، از واقع اتفاق آن روز، به گاوی از گاوهای آقا سید رضا برخوردم و نمی دانستم مال آن مرحوم است، قصد شکار آن گاو را نمودم تفنگ را نشانه گرفتم، تیر شلیک نشد، برای بار دوم قصد نمودم باز تیر شلیک نشد، برای بار سوم خواستم شلیک کنم که تفنگ از کمر دو نیم گشت، احساس کردم شخصی به من می گوید: «فلانی! شکار این گاو کوهی برای تو ممکن نیست، چون این گاو متعلق به آقا سید رضا می باشد».

دیگر از کرامات سادات، از جمله این سید،ندا و صدای علوی است؛ خداوند گاهی کراماتی به بندگان خاص خویش عنایت می کندکه باعث تعجّب همگان می گردد.

6. یا علی (علیه السلام) گفتن

شخصی از اهالی روستای سید می گفت: من در صحرا مشغول کار بودم و سید در زمین شالیزاریش مشغول کشاورزی، یک وقت دیدم سید بیل کشاورزیش را بلند کرد و یا علی (علیه السلام)گفت.گفتم:سید!چرا چنین کردی و یا علی گفتی؟ گفت: در فلان مکان، فلانی در حال هیزم بار کردن اسب بود، نیاز به کمک داشت، من کمکش کردم، اگر سخنم را باور نداری، آن شخص نیم ساعت دیگر با اسبش از اینجا عبور می کند، چند هیزم گِل آلود است، آن گِل، اثر گِل بیل بنده می باشد. آن شخص می گوید: من صبر کردم، و تمام علائم و شواهدی که سید فرموده بود را با چشم خویش مشاهده کردم.

7. چهار فصل

آورده اند: روزی شاه عباس به سید گفت: آیا می توانی چهار فصل سال را به من نشان دهی؟منزل سید دارای چهار حجره بود، گفت: برو تک تک حجرات را نگاه کن بیا. وی درب اطلاق اول را باز کرد دید، فصل بهار است  صدای جیک جیک گنجشکان می آید و همه جا سر سبز است. درب دوم را باز کرد، دید از گرمای هوا انسان هلاک می شود. درب سوم را باز کرد، دید هوا بسیار خوب و  برگ درختان زرد، و در حال ریختن است. درب چهارم را باز کرد، دید برف همه جا را پوشانده است.

8.زن مریضه و استشفاء

جناب حجه الاسلام سید حاتم احسانی نقل می کرد: خانمی مریضه از راه دور برای شفای مرضش به حرم آقا سید رضا  آمد ولی متأسفانه عادت ماهانه شد، با خود گفت: من از راه دور آمدم، چرا برگردم، اشکالی ندارد می مانم، حاجتم را می گیرم بعد می روم. وی با آن وضع به داخل حرم رفت، نیمه شب خواب دید که سیّد زیبا رویی آمد  می گویید: فلانی! هر زمانی که پاک شدی برای گرفتن حاجت بیا، جوابت را حتماً خواهم داد.» وقتی که بیدار شد مشاهده کرد در بیرون از حرم در کنار قبری نشسته است.

9.محرم و عزاداری

جناب حجه الاسلام ملاّ آقا جان که از علمای مشهد و از شاگردان آیه الله کوهستانی رحمه الله نقل می کرد: شخصی کشاورز در شبی از شبهای محرم برای سرکشی زمینش به صحرا می رفت، آقا سید رضا رحمه الله از کنارش در حال عبور بود، فرمود: فلانی! کجا می روی؟ گفت: برای سرکشی زمین میرم تا حیوانات وحشی محصولاتم را خراب نکنند. گفت: مگر ماه محرم نیست؟ مگر امشب در مسجد روضه نیست؟ گفت: چرا ولی... فرمود: بیا، امشب برای زمینت اتفاقی نمی افتد. به همراهش به مسجد آمد، از خصوصیّات اخلاقی آقا سید رضا این بود که همیشه کنار درب مسجد می نشست (و این را از سیره جدّش به ارث برده بود). در اواسط منبر مردم متوجه شدند سید عصا بر زمین می کوبد و می گوید: «بمیر، بمیر، بمیر» برای همه جای سوال بود که چرا سید اینگونه کلمات بر زبان جاری می کند. بعد از پایان یافتن مراسم مسجد، پرسیدند: آقا سید! قضیّه چه بوده؟ فرمود: فلانی با واسطه بنده به مسجد آمد و بنده مشاهده کردم داخل زمینش خوکی قدم گذاشته، بر او از همین مکان ضربه ای بر او زدم، در فلان قسمت زمین جنازه اش افتاده، گروهی قبول کردند و گروهی تکذیب، رفتند و خوک را از نزدیک مشاهده کردند

آری! اینها مقرّبین درگاه الهی بودند، و هر کس در درگاه الهی دارای مقامی باشد، خداوند یک چنین اعجازی را به وی اعطا می فرماید.

 

 

فصل سوم: سلام به امام رضا (علیه السلام)

سید علاقه عجیبی به زیارت ائمه عتبات و عالیات (علیهم السلام) داشت، سالی تصمیم گرفت هر چه از مخارج کشاورزی به دست آورد، آن را خرج زیارت امام رضا (علیه السلام) نماید، بذر آن سال درو شد، فروخته شد، آماده برای رفتن به زیارت آقا  امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام) به مشهد مقدّس شدند، همسر سید عرضه داشت: سید جان! بچه ها لباس ندارند، کیف و کفش و کتاب ندارند تا به مکتب برای درس و کلاس بروند؛ سید پول آن سال را خرج لباس و کیف و... فرزندانش کرد. سال دوّم تصمیم گرفت به زیارت آقا علی بن موسی الرضا (علیه السلام) برود، پول در جای دیگری خرج شد، سال سوم همین طور ...! روزی به بالای تپّۀ روستا (که امروزه حرم وی در ان مکان قرار دارد) رفت، و رو به مشهد مقدس سلام به آقا امام رضا (علیه السلام) داد: اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا عَلِیِّ بنِ مُوسَی الرِّضا (علیه السلام). عرضه داشت: آقا جان من پولی ندارم که با آن مخارج سفرم تأمین گردد، تا به زیارت شما بیایم، زیارت و سلام مرا از راه دور بپذیر! تمام مردم اهل آن روستا نقل می کردند: ما به گوشمان شنیدیم صدای بسیار دلنشین و زیبا بلند شد و به سید جواب فرمود: «وَعَلَیکَ السَّلام یا سَیّد رِضا کِنتِی» «من سلام و زیارت تو را از همانجا پذیرفتم.»

زمانی که سید دار فانی را وداع گفت، وی را در همان مکان (سلام) دفن نمودند، و تا به امروز، هزاران نفر مریض، حاجتمند و... از اقصی نقاط کشور از در خانه این سید جلیل القدر حاجت گرفته و کرامات ایشان زبانزد همگان می باشد (خداوند روحش را با ارواح اجداد گرامیش محشور فرماید).

عمر با برکت آن مرحوم رحمه الله

آنچه پیران و بزرگان از قول آباء و اجدادشان نقل می کنند آن است که: مرحوم آقا سید رضا  رحمه الله در حدود 90 الی 95 سال عمر کرد، و در کهنسالی به رحمت الهی و ایزدی شتافت.

ساخت حرم

درباره ساخت حرم که از چه زمانی شروع شده، اطلاعات دقیقی در دست ما نیست ولی همین قدر می دانیم که مردم روستاهای مجاور و کنت، به آقا سید رضا ارادت خاصی داشتند،  بارها و بارها در زمان حیاتش (همان گونه که نقل شد) کرامات بسیاری از وی مشاهدت کرده بودند. شاید بعد از فوت وی، بعد از چندی حرمش بر پا گردیده باشد. ولی اخیراً حرم آن مرحوم توسط جناب آقای رضوانی که از پیران و متدیّنین اهل بهشهر می باشد ترمیم و کارهای بنّایی آن را جناب میر نجف احسانی به پایان رسانید.

 

 

 

 

 

خاتمه: زیارت نامه سادات

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ

السَّلامُ عَلَی جَدِّکَ المُصطَفَی، اَلسَّلامُ عَلَی اَبیکَ اَلمُرتَضَی، اَلسَّلامُ عَلَی الحَسَنِ وَ اَلحُسَینِ سَیِّدیِ شَبابِ اَهلِ الجَنَّهِ اَجمَعینَ، اَلسَّلامُ عَلَی خَدیجَةِ الکبُرَی، اَلسَلام عَلی فَاطِمَهَ الزَّهراءِ سَیِّدَهِ نِساءِ العَالَیمنَ، اَلسَّلامُ عَلَی النُفُوسِ الفاخِرَهِ وَ بُحُورِ العِلمِ الزَّاخِرَهِ وَ شُفَعائِی فِی الاخِرَهِ اَئِمَّهِ الخَلقِ وَولاهِ اَلحَقِّ، اَلسَلامُ عَلَیلکَ اَیُُّهَا الزَّکِیُّ الطّاهِرُ الوَلیُّ، اَشهَدُ أََن لا َالهَ اِلاَّالله وَ أنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ المُصطَفاهُ وَ اَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّهُ وَ مُجتَباهُ وَ أَنَّ الاِمامَهِ فِی وُلدِهِ اِلی یَومِ الدّینِ، نَعلَمُ ذلِکَ عِلمَ الیَقیِنِ وَ نَحنُ لِذلِکَ مُعتَقِدونَ وَ فِی نَصرِهِم مُجتَهِدُونَ؛ اَللَّهُمَّ استَجِب لَنَا وَ تَقَبَّلهُ بِکَرَمِکَ وَ عِزَّتِکَ وَبِرَحمَتِکَ وَ عافِیَتِکَ. وَ صَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجمَعینَ وَ سَلَّمَ تَسلیماً یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ بِرَحمَتِکَ یَا اَرحَمَ الرَّاحِمینَ.

 

 

مجموعه حاضر حامل شنیده هایی است که نسل به نسل به ما رسیده

و دارای مأخذی نیست و اعتبار آن را به روّات آن واگذار

می نماییم،غرض ما فقط ادای حقی بود که این

سید جلیل القدر بر گردن ما داشت.

باشد خدوند آن را از این بنده

عاصی قبول بفرماید.

انشاء الله

[1] .دهخدا،دوره 15 جلدی،ج4،ص5122،ستون 3.

[2] .کَنت:به معنی توانا و استوار گردیدن.کُنَت:به معنی انسانهای نجیب. کَنِت:نوعی خرما.وکَنَت:به معنی درشت گردیدن می باشد.(دهخدا،دوره 15 جلدی،ج12،ص18613،ستون3

[3] . گروهی از پیران قبرش را در پشت حرم وی (یعنی پنجره ای که در روبروی درب حرم می باشد در قسمت بیرون پنجره، یعنی قسمت زیرین آن) سنگی بسیار کهن موجود است که بزرگان و پیران از قول اجدادشان نقل می نمودند و می گفتند: این سنگ متعلق به قبر میر عماد می باشد و در این مکان مدفون است.

[4]     .تاریخ تشیّع و مزارات شهرستان ساری، تالیف:محمّد مهدی فقیه بحرالعلوم،ص 474و ص 615 ، ش 11،انتشارات وثوق

[5] .مراد شاه عباس می باشد، زمانی که آمده بود، گفت: سیّد! غذائی بیاور که در عمرم به این لذیذی نخورده باشم، سیّد زمانی که غذا را آورد دیدند لذیذ است، گفتند: چگونه غذای به این سادگی، اینقدر لذیذ است، سید فرمود: چون شیر آن از شیر گاو وحشی می باشد و شاید شما تا به امروز چنین شیری نخورده باشی.

[6] . مراد از شاه، شاه عباس می باشد.

[7] .گروهی مکان آوردن هیزوم ها را کنار چشمه عمارت کنونی بهشهر می دانند، که شاه با دیدن این اعجاز از سید وی را با دادن دست نوشته ای، ایشان و اهل روستای وی را از دادن مالیات معاف داشت.

 

نظرات شما عزیزان:

:: موضوعات مرتبط: مقاله، خبر و گزارش، ادبیات، ،
:: برچسب‌ها: معجزه آقاسيدرضا كنتي, كنت, امام زاده, كرامت و معجزه-روستای کنت-اقاسید رضا کنتی-کنت-جنگل زیبای کنت-چاخونی-امام زاده کنت- جاده کنت-مکانی برای تفریح-تفریگاه کنت-بهشهر-معرفی شهرستان بهشهر-زندگی نامه اقاسید رضا کنتی-شهرستان بهشهر-اشرف البلاد-میانکاله-گرگان-ساری-بهترین روستا درمازندران-بهترین جنگلهای مازندران ,